Zoogdieren – en bijvoorbeeld ook reptielen – hebben meestal vijf poten: twee voorpoten, twee achterpoten en een staart. Die laatste mag soms een enigszins raar aanhangsel lijken, maar heeft toch altijd op een of andere manier nut. Dieren verjagen er bijvoorbeeld insecten mee, of ze kunnen ermee aan een tak hangen, de staart helpt hen om evenwicht te houden, of om snel een bocht te maken. Het werkt via Darwins wet dat het organisme dat het best is aangepast aan de omgeving de grootste kans heeft te overleven én zich voort te planten. Blijkbaar hebben dieren met een staart een streepje voor op dieren zonder.

Ballast

De mens (en de mensapen) hebben 25 miljoen jaar geleden hun staart verloren. In februari hebben wetenschappers die hier onderzoek naar hebben gedaan, dit gepubliceerd in het tijdschrift Nature. Zij hebben ook ontdekt waar in onze genen die ‘staartloosheid’ zit. Onze voorgangers zouden nog over takken hebben gelopen en daarbij hun staart goed hebben kunnen gebruiken om hun evenwicht te bewaren. De mens is zo zwaar dat die van de tak af zou vallen en daarom maar beter over de grond kan lopen. Een staart zou daarbij alleen maar ballast zijn.

Of toch nuttig

Een andere groep wetenschappers heeft commentaar op deze theorie: misschien is het puur toeval dat er een genetische verandering heeft plaatsgevonden waardoor wij onze staart zijn kwijt geraakt. Ze wijzen op kapucijnaapjes, die net als mensen rechtop lopen. Deze aapjes sjouwen met stenen en daarbij helpt hun staart hen om het evenwicht te bewaren. Ook robots met een staart kunnen makkelijker rechtop lopen dan robots zonder. Dus misschien zouden wij mensen ook beter in evenwicht blijven als we die staart niet waren kwijtgeraakt.

Caudacures

Manicures verzorgen onze bovenste poten, pedicures de onderste poten. ‘Caudacures’ zouden onze vijfde poot verzorgen. Wat zouden ze doen? Zouden we bijvoorbeeld ook aan onze staart likdoorns kunnen krijgen?

Bron: NRC