Spaninks bespreekt in het vakblad voor podotherapeuten een wetenschappelijk artikel waarin onderzoekers kindervoeten op drie manieren maten: handmatig (met een gestandaardiseerd voetmeetapparaat), met een 2D-voetscanner en met een 3D-voetscanner. Bij kindervoeten zegt de voetlengte lang niet alles over de voetvorm. Dat komt door het groeiproces. Voeten van kinderen tot acht jaar zijn relatief breed. De kindervoet groeit dan ook relatief meer in de lengte dan in de breedte. Nog meer dan bij volwassenen is het daarom belangrijk om de kindervoet in drie dimensies te meten.

Een schoenmaat verschil

De onderzoekers maten de voeten van 277 kinderen van vijf tot tien jaar. Zowel bij de lengte als bij de breedte gaf de 3D-scanner de grootste voeten. Een mogelijke verklaring daarvoor is dat de scanner de buitenste punten van de voet kan detecteren, ook die geen grondcontact maken. In de lengte was er zelfs een verschil van 6 millimeter. Dat is het verschil tussen twee schoenmaten.

Gouden standaard

Een hoge precisie en nauwkeurigheid, dat is het voordeel van een 3D-voetscan. Zo concludeert Spaninks. Hij noemt het “de gouden standaard”. Nadeel van zo’n scanner is dat het verwerken van gegevens relatief veel tijd kost. En dat die duur is.