De ‘Marathon pour tous’ vond plaats tijdens de Olympische Spelen en werd op zaterdagavond en -nacht gehouden. Precies tussen de Olympische marathonwedstrijden voor mannen en vrouwen in dus. En over exact hetzelfde, loodzware parcours met veel hoogteverschillen. Er aan deelnemen was niet voor iedereen weggelegd, blijkt uit de woorden van Mirjam. ‘Ik hoorde een jaar voor de Olympische Spelen dat je je kon kwalificeren voor de Marathon pour tous. Ik had nooit eerder een marathon gelopen, maar meedoen leek mij een geweldige ervaring.’ Ze downloadde de speciale app waarop de organisatie precies kon zien of potentiële deelnemers alle vereiste sportieve prestaties leverden: genoeg hoogtemeters, genoeg lange afstanden, voldoende snelheid. ‘De kwalificatie was heel zwaar, maar uiteindelijk lukte me dat.’ Met de kwalificatie op zak kon Mirjam meedoen aan de loting, de tweede horde die genomen moest worden. En die viel gunstig voor haar uit. ‘Op 21 december kreeg ik te horen dat ik was ingeloot.’
Even leek een liesblessure nog roet in het eten te gooien. ‘Ik moest twaalf weken volkomen rust houden. Ik zag mijn droom in duigen vallen. Toen ik was hersteld had ik nog vier weken tijd om mijn conditie weer op peil te krijgen.’
Uiteindelijk verscheen ze de bewuste zaterdagavond aan de start van het uitdagende parcours in Parijs. ‘Ook de hitte maakte het zwaar, want ondanks dat het avond was, bleef het enorm heet.’ Ze startte daarom heel rustig omdat ze maar een doel had: de finish halen van haar allereerste marathon. ‘Toen ik in het holst van de nacht de streep over kwam was de ontlading groot. Er viel een enorme druk van mijn schouders. Wat het extra speciaal maakte was dat mijn vader belde toen ik gefinisht was. Hij is 82 en had mij tijdens de loop online gevolgd! Het moment dat hij belde zal ik ook nooit meer vergeten.’
De dag daarna werden de Nederlandse deelnemers ontvangen op de Nederlandse ambassade waar ze werden gefeliciteerd door ambassadeur Jan Versteeg, die overigens zelf ook aan de marathon meedeed. Als kers op de taart was ook premier Dick Schoof op de ambassade om een praatje te maken met de Nederlandse deelnemers.
Mirjam: ‘Al met al was het een bizar mooi avontuur. Ik heb er geen moment spijt van dat ik zoveel heb moeten knokken om niet alleen de start, maar ook de finish te halen.’
