Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog: Ken ik u ergens van?

Iris
Het overkomt mij af en toe dat ik iemand zie lopen van wie ik denk: waar ken ik die ook alweer van? Was zij van de spinning-lessen, de pianiste van de jazz-workshop of de moeder van dat snertjong uit groep 6 van mijn oudste zoon, jaren geleden? Ook mijn cliënten met dementie hebben te maken met vergeetachtigheid. Dementie is natuurlijk een nare ziekte. Toch merk ik dat mensen met dementie soms onverwacht mooi of humoristisch uit de hoek kunnen komen.
Iris_blog_ken ik u ergens van
Foto: iStock

Als pedicures hebben we regelmatig te maken met cliënten met dementie. Vooropgesteld: dementie is niet leuk, noch voor de cliënt noch voor de partner of familie, eigenlijk voor niemand. Cliënten met dementie kunnen echter met hun veranderde blik op de wereld soms verrassend uit de hoek komen, waardoor het alledaagse leven tijdelijk wat luchtiger wordt. Ondanks dit zware thema wil ik jullie deelgenoot maken van een aantal mooie en vrolijke momenten.

Mooi

Want alleen al met mijn witte pak aan mag ik mij verheugen op de meest uiteenlopende reacties zoals “zuster”, “engel”, of gewoon: “Wat ben je mooi”! Dit laatste citaat is van de heer N., mijn favoriet. Als ik bij de heer N. binnenkom, word ik steevast begroet alsof ik een oude bekende ben, inclusief 3 zoenen op de wang. Bij het weggaan volgt hetzelfde ritueel en word ik uitgezwaaid alsof ik op wereldreis ga. De heer N. is sowieso niet vies van complimentjes geven. Als ik hem mag geloven dan is alles aan mij mooi, inclusief mijn oranje werkbril. Eat your heart out!

Glunderen

De heer De V. is timmerman in ruste. Tijdens een klus waren zijn vingers ooit onder de cirkelzaag beland, sindsdien ontbreken alle topjes van zijn linkerhand. Op een middag zit hij op zijn praatstoel en vertelt mij tijdens de behandeling hoe hij een visboer, na het eten van een harinkje, had beetgenomen door te zeggen: “Visboer, deze haring was toch zo lekker dat ik mijn vingers erbij opgegeten heb”, glunderend zijn linkerhand in de lucht stekend!

Humor

Over humor gesproken: onlangs haalde ik de heer. Van R. op uit de huiskamer van de gesloten afdeling van het verzorgingstehuis. De heer Van R. is naast dement en hardhorend ook blind; het zal je maar overkomen. Ik excuseerde mij bij de overige tafelgenoten en nam hem gearmd mee. Aangekomen bij de gang kondigde ik schreeuwend aan dat we de hoek om zouden gaan. Achter ons hoorde ik een van de tafelgenoten benauwd tegen de ander zeggen: “Als ‘ie maar niet het hoekie omgaat!” Ik kon een gegrinnik niet onderdrukken. De heer Van R. zelf ontging de opmerking geheel; wat een voordeel bij een nadeel is. Eenmaal op zijn kamer aanbeland vroeg hij mij wie ik ook alweer was. “De pedicure”, riep ik, waarop hij antwoordde: “Oh ja dat is waar ook, helemaal vergeten. Maar ja, dat is ook de reden waarom ik hier woon…”

Iris_blog_mini

Iris