De eerste dagen thuis werden gevuld met het annuleren van de agenda, het opruimen van te volle kasten, een grondige voorjaarsschoonmaak zowel binnen als buiten en het heen en weer rijden naar de milieustraat. Toen dat achter de rug was kon ik niet anders dan mij zetten aan dat, wat ik al die tijd voor mij uitgeschoven had: de administratie. Niet de leukste klus, maar wel nuttig.

Niets te doen…?!

In diezelfde eerste week thuis ontving ik van alle ketenzorg- en podotherapiepraktijken, waarmee ik samenwerk, dagelijks e-mails met betrekking tot het handelen en behandelen tijdens deze coronaperiode. De een volstond eenmalig met een duidelijk, kort en bondig half A-4tje, de ander stuurde een uitgebreide e-mail inclusief een pdf-bijlage van 4 pagina’s. Och ja, de pedicure heeft toch niets te doen, moesten ze bij die club gedacht hebben, dus tijd genoeg om zich te storten op informatie van de podotherapeut over triages, wondspreekuren, controlemechanismes, voetenapps en beslisbomen.

Ergernis

Al die verschillende, goedbedoelde en soms elkaar tegensprekende berichten die ook nog eens keer op keer werden bijgeschaafd, werkten op mij als een rode lap. Ja, dat krijg je als je met verschillende partijen samenwerkt in deze verwarrende tijd. Geërgerd besloot ik dat het ook op dat vlak tijd werd voor de grote administratieve schoonmaak.

Kosten-baten

Allereerst werden de kosten en baten onder de loep genomen. Met het stijgen van de prijzen van de mondkapjes en andere disposables bleek dat ik niet anders kon dan mijn behandelprijzen te verhogen. Tijdens het doorspitten van mijn administratie kwam ik er ook achter dat er heel wat bedragen openstonden, onder andere bij diverse podotherapiepraktijken. Dit euvel was voor een groot deel te wijten aan hun betalingsbeleid en een héél klein beetje aan mijn eigen slordigheid, vond ik.

Nog maar met 1 praktijk samenwerken

Ik zette alle voors en tegens van elke samenwerkende partij op een rijtje en kwam tot de conclusie dat, als ik het leven voor mezelf eenvoudiger en prettiger wilde maken, ik gewoon nog maar met 1 podotherapiepraktijk zou moeten samenwerken. Mijn cliënten vonden dit gelukkig geen probleem, zolang ik maar hun voeten zou blijven doen en zo geschiedde. Weg met al die verschillende beleidsregels, betalingstermijnen, computerprogramma’s en behandelvergoedingen. Lekker overzichtelijk heb ik alle cliënten sinds 1 juli ondergebracht bij 1 podotherapiepraktijk waar de lijntjes kort zijn, de communicatie op een prettige manier verloopt en de betaling keurig op de 1e van de maand plaatsvindt.

Als er in de toekomst weer iets aan mijn administratie schort, dan neem ik alle schuld op mij. Zo, dat noem ik nog eens spijkers met koppen slaan.

Iris