Intimiderende griezel

Mijn vrouwelijke collega’s en ik deden er alles aan om hem en dus dat moment te ontwijken. Gelukkig waren in die tijd de wijde truien en oversized blazers met brede schouders erg hip. En als een ontmoeting met hem toch onvermijdelijk werd hield ik steevast een ordner of kladblok tegen mij aangeklemd. Wat een griezel was dat met zijn intimiderende gedrag. Ik was destijds te bleu om het hogerop aan te kaarten, daar had ik nu wel raad mee geweten!

Urenlang spitten

Anderen kunnen over je grens gaan, maar ik heb ontdekt dat ik zelf – alle wijze yoga-lessen ten spijt (‘zoek de grens op, maar ga er niet overheen’) – ook regelmatig over mijn eigen fysieke grenzen heenga. Tijdens de eerste lockdown in maart 2020 was ik dagelijks in de tuin aan het werk. Het weer was prima en de achterstallige werkzaamheden lonkten. Tegen alle waarschuwingen in, want ‘dat is toch mannenwerk’, ging ik aan de slag totdat het urenlang spitten in de aarde in mijn rug schoot, auw! Met het beëindigen van de lockdown kwam er gelukkig uitzicht op verbetering van die wekenlange rugpijn. In slechts drie fysiotherapiesessies was de ergste pijn alweer achter de rug. De meegekregen verplichte, dagelijkse rug- en buikspieroefeningen zal ik tot Sint Juttemis moeten volhouden om recidive te voorkomen.

Goedbedoelde raad

Je zou denken dat ik van deze ervaring geleerd had, maar niets is minder waar. Al jaren draag ik een zware tas met beensteun, loeplamp, houten driepoot en opvangschaal over mijn rechterschouder.

Lachend wuifde ik altijd alle goedbedoelde raadgevingen van mijn cliënten weg: ‘Meid, wat een zware tassen heb je bij je, zou je ze niet op een trolley doen?’ Nee, als topfitte pedicure die dagelijks haar fitnessroutine heeft is deze zware tas peanuts, vond ik. Totdat ik de laatste tijd ’s nachts word wakker gehouden door een zeurende pijn in mijn schouder, die niet meer weggaat. En nog vervelender: er zit nu ook nog een harde knobbel op (huh… exostose!).

Te laat, maar beter laat dan nooit, heb ik de zware schoudertas sinds kort vervangen voor een lichtere rugzak. Maar aan die ontsierende knobbel op mijn schouder kan helaas niks meer gedaan worden. Een serieus gevalletje van ‘eigen schuld, dikke bult’ vrees ik.