Op de eerste dag van de pedicureopleiding ontving ik een basispakket bestaande uit instrumenten, frezen en materialen voor het uitvoeren van de voetverzorging. In dat opleidingssetje zat een - achteraf gezien zeer simpele - nageltang waar ik niet goed mee overweg kon.
Op de eerste dag van de pedicureopleiding ontving ik een basispakket bestaande uit instrumenten, frezen en materialen voor het uitvoeren van de voetverzorging. In dat opleidingssetje zat een – achteraf gezien zeer simpele – nageltang waar ik niet goed mee overweg kon. ‘Geeft niks’, troostte de juf, ‘knip de nagels maar met de hoektang, dat mag tijdens het examen’. Destijds was de juf heilig voor mij, dus knipte ik er vrolijk op los met mijn hoektangetje.
In de eigen praktijk bleef ik naar deze tang grijpen. Ik was het zo gewend en met een andere tang lukte het immers niet. Maar een hoektang is natuurlijk niet bedoeld voor het nagelknippen. Eerst negeerde ik het probleem, maar na de vierde kapotte hoektang wist ik dat het toch echt anders moest.
Ik kocht een kopknipper. Smaken verschillen, ik kon er niets mee. Toen schafte ik een dubbele scharniertang aan. Ook deze beviel niet. Weer zes tientjes naar de maan. Zo ging het door. Pas vele miskopen verder vond ik eindelijk een type nageltang, waar ik wél mee uit de voeten kon.
In datzelfde basissetje van de opleiding zat maar een beperkt aantal frezen. Op de beurs maakte ik als pas gediplomeerde pedicure kennis met het veel grotere assortiment.
In mijn enthousiasme kocht ik lukraak frezen. Velen daarvan hebben uiteindelijk nooit een voet ontmoet. Ze bleken te groot, te grof, ongeschikt. Pas na een tijdje wist ik waarop ik moest letten bij de aanschaf.
Op school leerden we alleen met een motor met stofafzuiging werken. Ik kocht precies datzelfde motortje, want daarmee was ik bekend en het opstarten van een bedrijf was al moeilijk genoeg. Achteraf zonde van de investering. Een jaar later bleek ik ‘nat frezen’ veel prettiger te vinden.
Mijn ervaringen zijn van toen en daar, hopelijk gaat het in het hier en nu beter. Want beste scholen, jullie kunnen je leerlingen menig miskoop besparen door ze tijdens de opleiding met een breed scala aan instrumenten en frezen te laten kennismaken. Zorg ervoor dat je ter demonstratie een groot assortiment aan instrumenten en frezen in huis hebt. Stel de leerlingen in de gelegenheid om de nagels met verschillende soorten tangen te knippen.
Geef pedicures in spe eens andere vormen excavators en alternatieve freesjes in handen. Laat ze zowel het droog als nat frezen ervaren. Zo vergroot je de kennis van je leerlingen en verhoog je de kwaliteit van je school.
‘Vele lukraak gekochte frezen hebben nooit een voet ontmoet’
Het maakt je geknipt als opleider en voor de leerlingen is het aanbod aan materialen straks gesneden (eelt)koek. Kortom: Laat ze zoveel mogelijk zien en verdien als school een dikke 10!
Bernadet is pedicure DV/RV. Zij deelt haar praktijkervaringen – met een kwinkslag en in de overtreffende trap. Daarbij ventileert zij haar ongezouten visie op zaken binnen de pedicurewereld.
