In Podopost nummer 5 las ik het indrukwekkende interview met een collega van ons die werkt met mensen die wel heel erg beperkt zijn. Naast een verstandelijke beperking zijn ze ook nog doofblind of doof en/of zeer slechtziend. Toen ik dat las dacht ik, deze mensen hebben echt heel veel pech in hun leven. De manier die er gezocht moet worden om te communiceren met deze mensen vraagt veel tijd en inlevingsvermogen. Superknap hoor. Maar bij mij komt dan direct de vraag op: vallen deze personen nu in een risicogroep of niet. Als er sprake is van bijvoorbeeld diabetes of reuma dan is het duidelijk, maar als ze verder fysiek gezond zijn dan wordt het lastig. Worden deze behandelingen dan vergoed door de zorgverzekering? Ik denk het niet, maar eigenlijk vind ik dat dat wel zou moeten. Waarschijnlijk vallen de kosten voor voetzorg wel binnen het budget dat de instelling ontvangt voor persoonlijke verzorging, maar of de pedicure dan een goed uurtarief betaald krijgt vraag ik me af. Er wordt geschreven in het artikel dat er extra tijd moet worden ingepland per behandeling en dat is echt duidelijk nodig om in alle rust goed te kunnen behandelen. Wordt die extra tijd dan ook uitbetaald? Wij zijn als (medisch)pedicure altijd bereid om heel veel energie en tijd in onze cliënten te steken en de dankbaarheid is vaak hartverwarmend. Maar we zullen ook moeten leren dat, als we een goed inkomen willen verdienen, we dan gewoon goed betaald moeten worden, hoe moeilijk we die discussie ook vinden. De voeten zitten onderaan de mens en worden dan ook echt als sluitpost gezien. Zelfs bij profvoetballers, die toch altijd met hun voeten moeten werken. Van een collega hoorde ik dat ze bij een profclub 15 behandelingen in 2 uur moest doen en dan €100 betaald zou krijgen. Zij ging er niet mee akkoord en heeft gewoon haar uurtarief plus ook voorbereidingstijd, reistijd en opruimtijd gefactureerd. Dat werd vervolgens gewoon betaald. Je zou zeggen dat bij zo’n club toch heel veel geld binnenkomt. Maar ondertussen proberen ook zij voor een dubbeltje op de eerste rang te zitten. Wij als pedicure moeten dus echt op gaan komen voor ons vak en niet de sluitposten van anderen willen zijn. De voeten zijn een heel belangrijk deel van de mens, waar wij met onze gespecialiseerde vakkennis en liefde voor willen zorgen.