De studie omvatte 100 patiënten (71 mannen en 29 vrouwen) in de leeftijdscategorie van 40-60 jaar. Zij hadden chronische niet-genezen veneuze beenulcera van graad I, graad II of diabetische voetulcera met diabetes mellitus type 2. Ze werden willekeurig toegewezen aan vier gelijke groepen van 25. Groep A (onderzoeksgroep met diabetische voetulcera) en groep C (onderzoeksgroep met veneuze ulcera) kregen een behandeling van medische ulcerazorg en fonoforese met gel van bijengif. Groep B was de controlegroep met diabetische voetulcera en groep D die voor veneuze ulcera. Beide groepen kregen een medische ulcerabehandeling met alleen ultrasone sessies zónder bijengifgel.

Metingen van het wondoppervlak en zweervolume werden gebruikt om de genezing van de zweer vóór toepassing (P0), na 6 weken behandeling (P1) en na 12 weken behandeling (P2) te beoordelen. Ook werd het wondweefsel onderzocht (P0 en P2). Ze zagen een statistische significantieverbetering (wat wil zeggen dat het niet door toeval kan komen, maar dat de behandeling dus effect heeft) in het wondoppervlak en in het zweervolume zonder significant verschil tussen de onderzoeksgroepen na behandeling. Het wondweefsel liet hogere waarden zien na behandeling in de groep met veneuze ulcera in vergelijking met de groep met diabetische voetulcera.

De onderzoekers concluderen dat bijengif geleverd door fonoforese een effectieve extra behandeling is (bovenop de primaire medische behandeling van de wond), die de genezing van veneuze en diabetische voetulcera versnelt. Het verspreidingseffect van het gif op veneuze ulcera is daarbij groter dan bij diabetische voetulcera.

Bron: PubMed