Dát was het nou net. Dit leek heel erg op winkelen en ik háát winkelen! Met lood in mijn schoenen sjok ik mijn wederhelft achterna. We worden vriendelijk begroet bij de ingang en daarna worden we de drukte ingezogen. Ik zie vrouwen zich verdringen bij diverse kraampjes. Ze gebruiken nog net hun ellebogen niet om eerder aan de beurt te zijn. Of nou ja… sommige gebruiken ze wel. Ik grinnik in mezelf. Na 56 jaar op deze aardbol heb ik me er maar bij neergelegd dat ik vrouwen nooit helemaal ga begrijpen.

Alleen mee als pakezel

‘Meneer, als u niet in de rij staat moet u aan de kant gaan’, snibt een vrouw tegen mij. Van schrik doe ik een sprongetje opzij en kom daarmee tegen zo’n vervelend boodschappenkarretje aan. Die dingen zouden ze moeten verbieden, mopper ik al wrijvend over mijn scheenbeen. De bestuurster van het ding kijkt niet eens op of om!
Met mijn ziel onder mijn arm loop ik maar verder. Onderwijl heeft mijn vrouw me al twee tassen in mijn handen gedrukt. Ik zie een andere man staan. We kijken elkaar aan met een blik van verstandhouding die woordeloos zegt: we zijn alleen maar mee als pakezel.

Karma

Ik word op mijn schouder getikt. Als ik mij omdraai zie ik een vrouw staan met een vragende blik in haar ogen. Wat mij vooral opvalt is haar gebit, sterker nog… het gebrek daaraan. Het zag er op z’n zachts gezegd nogal incompleet uit. Over beauty gesproken…
‘Meneer, kunt u mij zeggen waar ik de handschoenen kan vinden?’
‘Nee, maar de mondkapjes staan daar!’, reageer ik net iets te snel. Oei, waar komt dat nou ineens vandaan?! Ik draai me snel om en auww @#$&@ ik struikel weer over zo’n karretje. ‘Dat is nou karma’, bitst de vrouw terecht naar me.
‘Moet je maar niet dezelfde polo aantrekken als de standhouder, maat’, lacht mijn mede-pakezel.

Gelukkig maar een droom

Ik hoor een deur opengaan en ik schrik wakker. Ik knipper met mijn ogen en besef dat ik gewoon in mijn eigen huiskamer zit. Gelukkig, het was maar een droom!
Tralalala, wat is het leven toch mooi!! En ik leefde nog lang en gelukkig.
‘Dirk…’
‘Ja, schat, zeg het eens’, zing ik bijna.
‘Zet even in je agenda dat we 29 oktober gezellig samen naar de vakbeurs gaan…’

[credit beeld]
Marjolijne Perquin / Nationale beeldbank