Achteraf bekeken had er al een belletje moeten rinkelen toen ik een suggestie deed voor een datum. Bijna euforisch vertelde ik dat er net iemand had afgebeld en dat het daarom dezelfde week nog kon. Dit komt namelijk zelden voor. Daarop zei hij de legendarische woorden: nee joh, het hoeft niet zo snel. Het. Heeft. Geen. Haast. Natuuuuuuurlijk…!

Mankementen verhelpen

Uiteraard geeft het verhelpen van allerlei mankementen aan de voeten voldoening. Die eer is niet alleen voor de likdoorn weggelegd. Onderschat een heerlijke ingegroeide nagel ook niet. En een wrat waar een lekker pakketje eelt omheen zit mag er ook wezen, hoor.

En gelukkig maken we nog steeds mensen blij (en daarmee ook onszelf) door goede preventieve zorg te bieden, zodat mensen zonder pijn en ongemak aan de onderdanen door het leven kunnen gaan.

Maar weet je wat stiekem ook wel voldoening geeft?! Vrijwilligerswerk!

Als je ergens in je drukke leven nog een gaatje over hebt is vrijwilligerswerk sterk aan te bevelen. Het werkt namelijk twee kanten op: je helpt er andere mensen mee, maar indirect ook jezelf.

Zelf werk ik bij de plaatselijke Brownies en Downies en geniet daar elke week weer van. Ik heb daar bijzondere ontmoetingen en gesprekken. En soms krijg ik een briefje onder mijn neus geduwd en moet ik als taalverbeteraar even op mijn tong bijten. Maar tegelijk smelt mijn hart ook, want wat maakt het uit als ik 1 capoesjino en 1 brodje karpatssio lees. Ik begrijp toch wel wat ze bedoelen. Heerlijk toch?!

En als er een discussie is over dat vrouwen soms dingen anders oplossen dan mannen is er altijd wel weer een derde die de boel relativeert: dat komt gewoon omdat jongens ‘anders geschaapt’ zijn dan meisjes!

Zonder blad voor de mond

En zo werken we als allerlei verschillende mensen gemoedelijk met elkaar samen.

Nou ja, soms ook wat minder gemoedelijk, want een blad voor de mond is onderling de grote afwezige. De meningen worden meestal ongezouten (en vaak ongevraagd) rondgestrooid, maar de gesprekken eindigen altijd in goede harmonie door het wél aanwezige wederzijdse respect.

Als de wereld nou zo’n lunchroom in het groot zou zijn……(lees: weemoedige zucht…)

Als ik weer wegga wordt er meestal nageroepen: Bedankt weer, hè Saar!

Bedankt?? Nee joh, jullie bedankt!
Ik heb weer een joekel van een likdoorn mogen verwijderen. Heerlijk!
En morgen ga ik weer naar mijn wratten…

Beeld: leszekglasner / stock.adobe.com