De cliënten die ik eigenlijk de eerste 2 weken zou behandelen, heb ik telefonisch afgezegd. Doordat ik heel veel gezellige babbelaars onder mijn clientèle heb was ik daar die hele maandag en dinsdag druk mee bezig. Ik merkte aan de gesprekken dat niet alleen ikzelf, maar ook zij hun ei over de huidige toestand graag kwijt wilden. Ik had met mijn cliënten te doen, vooral omdat het merendeel aan huis gekluisterd is, waardoor eenzaamheid op de loer ligt.

Buiten bundel

Maar eerlijk is eerlijk, als ik alle cliënten op deze manier tot en met 28 april zou afbellen, zou mijn beltegoed al lang en breed op zijn. Bovendien zouden er heel wat belminuten buiten de bundel belanden. En daar zat ik, zonder inkomsten, niet op te wachten. Maar wat moet je dan?

Gratis vetplantjes

Nu woon ik sinds eind vorig jaar in een omgeving van tulpenbollen- en andere plantenkwekers. Ook deze bedrijven zijn door het coronavirus in zwaar weer beland. Via-via kreeg ik een berichtje dat ik gratis vetplantjes kon ophalen, die anders op de vuilnisberg zouden belanden. Met een neergeklapte achterbank snelde ik naar de filantropische kweker toe. Bij het zien van de plantjes sprongen de tranen in mijn ogen, want ze waren nog mooier dan ik gehoopt had! Ik laadde mijn auto vol met plantjes en bedankte de kweker hartelijk. De kweker zelf was blij om te horen welke bestemming ik voor de plantjes in gedachten had.

Volle bak

’s Avonds stelde ik meteen een brief op voor de cliënten van wie de afspraak de komende tijd niet door kon gaan. Ik legde daarin uit waarom het niet door kon gaan en dat er ook nog geen nieuwe datum gepland kon worden. De brief sloot ik af met: “Ik wens u veel sterkte de komende periode, mocht u nog vragen hebben of gewoon zin hebben in een praatje, dan mag u mij altijd bellen!”. Ik bedacht een efficiënt bezorgschema en reed de volgende ochtend om 9 uur met mijn auto vol plantjes de straat uit.

Verrast

Het bezorgen van de annuleringsbrieven met plantje kostte mij uiteindelijk een hele dag. De brief zelf zat vast aan het plastic hoesje dat om de plant heen zat. De plant met brief stond in een plastic plantentray met uitsparingen, zodat ik het plantje op gepaste afstand aan de cliënten kon overhandigen. Wat heb ik die dag genoten van al die blije, verraste gezichten en de leuke reacties.

Maar het allerleukste overkomt mij sindsdien: de een na de ander belt om “even” met mij bij te praten. Missie geslaagd!

Iris