Wij, en daarmee bedoel ik alle werkers binnen de pedicurewereld, zijn het over lang niet alle onderwerpen binnen ons vakgebied met elkaar eens. We zullen waarschijnlijk tot in de eeuwigheid discussiëren over onderwerpen als ons tarief, het nut en de kwaliteit van diverse vervolgopleidingen en het wel of juist niet mogen dragen van een spijkerbroek tijdens het werk.

“Wat een leuke actie is dat weer van ProVoet, zeg: de Voet APK. Mooie posters en prachtige filmpjes om op Facebook te zetten. We hebben veel leuke reacties gehad van cliënten, van volgers op Facebook en van voorbijgangers. Helaas konden we niet zoveel posters elders ophangen, want onze praktijk zit tot en met september zo goed als volgeboekt. Dus veel nieuwe cliënten kunnen er nu niet bij. Maar wie weet lukt het wel in september, als de nieuwe pedicures wat meer zijn ingewerkt. De actie loopt tenslotte het hele jaar.

“Zo zeg, wij hebben een drukke tijd op het moment. Ikzelf ben druk met allerlei administratieve zaken, zoals deze column schrijven. Maar de praktijk is vooral druk door een aantal mutaties in het personeelsbestand. En dan wordt het heel lastig om de planning rond te krijgen. Twee pedicures zijn een dag minder gaan werken, een medisch pedicure is helemaal gestopt. Dus ja, dan komen er vanzelf problemen.

Vanaf juni verwelkomen we een nieuwe blogger op de website van Podopost: Iris. Zij zal bloggen over haar belevenissen in pedicureland. Aangezien Iris popelt om aan de slag te gaan, stelt zij zich in deze uitgave van Podopost alvast aan jullie voor.

"Een kennis van mij heeft uitgezaaide borstkanker. Zevenenvijftig jaar. Na jarenlange ellende gaat ze nu ineens snel achteruit. Uitbehandeld, terminaal. Een neef hoorde verleden week dat hij longkanker heeft. Hij start met een loodzwaar behandeltraject. Achtenzestig jaar. De zus van mijn buurvrouw heeft de diagnose alzheimer gekregen. Drieënzestig jaar. Diep triest allemaal.

“Kijkt u weleens naar het televisieprogramma ’Het geheim van de meester’? Ik vind het geweldig interessant om te zien hoe ze trachten alles te achterhalen wat de schilder van het originele schilderij gebruikt en gedaan heeft om dat schilderij te maken. De techniek, kleuren en materialen worden helemaal uitgeplozen. Een geweldig lastig karwei denk ik. Dan kan de schilder die het schilderij na gaat schilderen aan de gang en langzaamaan zie je een prachtige reconstructie ontstaan die bijna niet van het echte schilderij te onderscheiden is.

In mijn vorige column kaartte ik het probleem van de telefoonterreur door gehaaide bedrijven aan. Ik schreef dat het Bel-me-niet Register alleen bedoeld is voor particulieren, niet voor bedrijven. Dat blijkt niet helemaal te kloppen. Mijn excuses voor het onbedoeld verspreiden van dit nepnieuws. Ik had zeker een seniorenmomentje. Hoe zit het dan wel?

“Soms zijn er van die liefdadigheidsprojecten in je woonplaats waar je als bedrijf of persoon eigenlijk wel aan mee wilt doen. Vaak is het een project dat je in eerste instantie financieel niets opbrengt. Het kost je vaak veel tijd en dus geld. Voor kleine ondernemers is dat best lastig, vooral als je sowieso al 40 uur of meer per week moet werken om voldoende omzet te halen en te kunnen leven van de opbrengst. Best een lastig dilemma dan.

Bernadet is pedicure. Zij deelt haar praktijkervaringen – met een kwinkslag en in de overtreffende trap – middels deze column in Podopost en een blog in de nieuwsbrief. Daarbij ventileert zij haar ongezouten visie op zaken binnen de pedicurewereld.