Maart vorig jaar kwamen de pedicurepraktijken tot stilstand vanwege de 1e lockdown. Medisch noodzakelijke voetzorg mocht onder strenge voorwaarden nog wel worden verleend. Podopost peilde destijds de stand van zaken onder de pedicures. In tegenstelling tot de verwachting bleken veel pedicures ook positieve kanten aan de lockdown te zien. Zo vond menig pedicure de tijd om de praktijk op te knappen en achterstallige werkzaamheden uit te voeren. Daarnaast was er tijd voor ontspanning, quality time en bezinning. Hoe zit dat nu?
Podopost peilde tussen 7 en 14 januari hoe pedicures de 2e lockdown doorstaan. 93 pedicures deden hieraan mee.
Klanten begrijpen het
Allereerst hebben we weer gevraagd of klanten begrip hebben voor de sluiting. Het merendeel heeft dat nog steeds, zo blijkt uit de enquête. Hoewel niet iedereen begrip heeft. Egbert laat weten: “De meeste klanten hebben wel begrip. Slechts een enkele klant is van mening dat je wel gewoon via de achterdeur door kunt werken.” Cindy herkent dit: “Ze leggen zich erbij neer, maar sommige bellen toch om het te proberen. Merkwaardig dat dit de cliënten zijn die nooit of weinig problemen hebben met de voeten.” Dat cliënten toch een afspraak proberen te maken onder het mom dat het medisch noodzakelijk zou zijn, herkent menig pedicure uit de peiling. En dit wordt vaker gemeld dan tijdens de 1e lockdown.
Financiële situatie
Natuurlijk is een van de belangrijke vragen de vraag hoe pedicures er financieel voor staan.
Sommigen redden zich momenteel, bijvoorbeeld doordat ze na de eerdere lockdown (of al eerder) een extra financiële buffer hebben aangelegd die ze nu moeten aanspreken. “Maar dat moet niet te lang duren”, aldus Cindy.
Het merendeel van de deelnemende pedicures redt zich, omdat ze niet afhankelijk zijn van de inkomsten uit hun praktijk (44). Een groot deel heeft een partner met inkomsten. Sommigen hebben daar vrede mee, maar er zijn er ook die niet financieel afhankelijk willen zijn van hun partner. Géraldine: “Mijn partner heeft een goed inkomen, maar ik wil eigenlijk niet afhankelijk zijn van hem.” Iets vergelijkbaars meldt Egbert: “Op deze manier moet mijn vrouw mij en mijn praktijk dus behoeden dat ik op den duur niet failliet ga, dat is toch van de zotte!”
‘Het geld raakt op’
En het wil ook niet zeggen dat het met inkomsten van de partner erbij makkelijk rondkomen is. Esther: “Mijn man heeft een vaste baan, dus komen we niet meteen in de problemen. Maar mijn bankrekening daalt gestaag…” Roos: “Ik heb wel een partner met salaris, maar het geld raakt op. Helaas krijg ik niks van de overheid.” Juist vanwege het inkomen van de partner komen deze pedicures ook niet in aanmerking voor de Tozo (Tijdelijke Overbruggingsregeling Zelfstandig Ondernemers). “Ik heb mijn salon aan huis. Dus relatief weinig vaste lasten en mijn partner heeft een inkomen. Heel oneerlijk dat er voor ons soort pedicures geen tegemoetkoming wordt gegeven, want het hele plaatje kost ons toch een aantal duizenden euro’s zo langzamerhand”, aldus Ingrid G.
‘Ik ben wel op zoek naar een baan ernaast voor de vaste inkomsten’
Sandra meldt: “Man zorgt voor hoofdinhouden, maar ben wel op zoek naar een baan ernaast voor de vaste inkomsten.” En zij is niet de enige. Jacqueline overweegt te gaan solliciteren bij haar oude werkgever in de wijkzorg. En Anneke zal ook gaan solliciteren als de lockdown nog langer aanhoudt. Het zoeken van een bijbaan is niet heel makkelijk volgens José: “Door de onbekende tijdspanne van de lockdown is een baan zoeken moeilijk. Niemand neemt je aan voor 4 weken, of 8, of…”. En Vera schrijft: “Ik heb geprobeerd te solliciteren maar dat is in deze tijd lastig. Ik wilde desnoods iets tijdelijks, maar je zit altijd met een opzegtermijn en als de praktijken straks open kunnen, wil ik niet ergens vastzitten aan ander werk.”
Saskia hoeft niet te zoeken: “Ik heb gelukkig nog een bijbaan, maar het wordt erg karig. Ik red me met de broekriem aangetrokken.”
‘Ik kom dit keer niet in aanmerking voor overheidssteun, waardoor het erg beknibbelen wordt’
En wat als je gebruik wil maken van een ondersteuningsmaatregel van de overheid. Wilma: “Bij de eerste lockdown kon ik een uitkering aanvragen bij de gemeente. Die werd toegekend voor 3 maanden. Bij deze tweede lockdown zijn de aanvraageisen aangescherpt en krijg ik nu niks van de gemeente.” Arlette: “Omdat na de eerste lockdown mijn inkomsten goed zijn toegenomen is het nu wel lastig om goed uit te rekenen wat er nodig is. We komen er wel, maar ik wil later niet alles weer terug moeten betalen. Ik ben dus blij met mijn administratiekantoor. De boekhouder kan het goed in kaart brengen.” Vanwege dat eventueel terugbetalen zijn er ook pedicures die afzien van ondersteuning: “Anita: “Ik maak geen gebruik van een overheidsregeling omdat ik bij de vorige lockdown 2 maanden terug moest betalen. Dit omdat ik begin maart en eind mei omzet had. Belachelijk, want dat stond niet in verhouding met mijn normale omzet. Dus ik vraag nu niets aan, omdat ik begin december omzet heb gehad. Omdat ik praktijk aan huis heb en de medische behandelingen mag uitvoeren, red ik het.” Voor Corine wordt het krap: “Ik kom dit keer niet in aanmerking voor overheidssteun, waardoor het erg beknibbelen wordt. Ik durf nu ook geen cursus of studie te gaan volgen, omdat ik daar geen geld voor heb.”
Er zijn echter ook pedicures (3) die het niet redden met een van de ondersteuningsmaatregelen. “Ik ga het niet redden, dus moet ik nu lenen bij familie. Hetgeen uiteindelijk uiteraard weer terugbetaald zal moeten worden”, aldus Jose. Dat geldt ook voor Linda: “Uiteindelijk moet ik toch om financiële hulp vragen bij familie en vrienden.” “Ik val buiten alle regelingen en het is financieel erg zwaar. Het drukt op me, geeft veel stress, onrust en ik voel me depressief”, schrijft een pedicure die anoniem is.
Er zijn ook pedicures (2) die hun praktijk hebben beëindigd of hun pensioen eerder naar voren hebben gehaald. “Ik heb mijn praktijk helaas eerder moeten beëindigen, veel eerder dan ik had gewild. Vanwege het feit dat ik mijn ruimte niet voldoende kan ventileren (…) Omdat ik minder ben gaan werken, kwam ik ook niet aan het urencriterium voor een uitkering helaas. Met pijn in mijn hart moest ik dus stoppen en heb mijn spullen verkocht. Ik ben 64 jaar en zie het niet zitten om opnieuw te starten als alles weer veilig is en iedereen gevaccineerd.”
Alternatieven
Wat bedenken pedicures aan eventuele oplossingen? Zoals eerder gemeld zijn meerdere pedicures op zoek naar een bijbaan. Anderen proberen nog wat aan producten te verkopen. Hermine brengt bestellingen van crèmes e.d. aan huis. Net als Elly. Ook Mirjan kijkt naar mogelijke verkoop van producten: “Ik heb als kerstcadeautje bijvoorbeeld een zakje Wandelwol meegegeven als survivalpakketje bij een lockdown in de hoop dat dit meer verkocht wordt. En ik heb voettips op de website gezet hoe om te gaan tijdens een lockdown met bepaalde voetproblemen. Dit in de hoop dat mensen materiaal kopen.” Karin heeft nog inkomsten uit haar abonnementen die veel cliënten laten doorlopen. “Maar ik red het eigenlijk niet”.
Vrije tijd
Tijdens de eerste lockdown hebben veel pedicures hun praktijk opgeknapt, achterstallige werkzaamheden ingehaald en tijd genomen voor hobby’s, familie en vrienden, maar ook om zich te bezinnen. Hoe is dat nu? Het opknappen van de praktijk gebeurt nog wel door pedicures die dat de vorige lockdown nog niet hebben gedaan. En ook nu weer zijn er achterstallige werkzaamheden die weggewerkt moeten worden. Paula houdt zich bezig met lezen, vakkennis bijspijkeren en de hond uitlaten. En er zijn meer pedicure die de boeken er weer eens op na slaan of onlinecursussen volgen. “Ik heb mijn website teksten herschreven en aantekeningen uitgewerkt van cursussen waar ik geweest ben, maar waarvan ik nog niet was toegekomen aan de uitwerking ervan”, aldus Rian.
Beleving
De hamvraag is hoe pedicures deze 2e lockdoen ervaren.
Mirjan ervaart het een stuk relaxter dan de eerste keer: “Relaxter omdat je meteen te horen kreeg dat je de medisch noodzakelijke behandelingen uit kunt blijven voeren.” Die duidelijkheid over de medisch noodzakelijke voetzorg vinden meer pedicures prettig.
Rian ondervindt geen last van de lockdown. “Maar ik besef ook heel goed dat wij rond kunnen komen van het inkomen van mijn partner. Niet dat ik dit altijd zou willen, maar het is niet anders. Ik kijk naar de mogelijkheden i.p.v. naar de onmogelijkheden.” Ook Diana maakt zich geen zorgen. “Ik kom hier wel doorheen, na de 1e lockdown kreeg ik het een stuk drukker in de praktijk, zodat gemiste inkomsten weer werden ingehaald.”
‘Ik weet nu wat de lockdown betekent. Vorige keer war is ermee overvallen’
En Myriam voelt zich er goed bij: “Geen tijdsdruk, alles op het gemakkie. Ik kom echt tot rust, fijn in de winter waar ik me normaal doorheen worstel.” Erika vindt de lockdown om andere redenen niet erg: “Ik heb zelf Corona gehad en deze periode komt goed uit i.v.m. herstel.” Tineke D. is er vrij nuchter onder: “Er is niks aan te doen, het is zo ook wel lekker om even niets te doen. Alleen straks weer iedereen inplannen, dat ga ik deze keer anders doen, niet meer zoveel mogelijk cliënten in 1 week proppen.” Catrien vond het de eerste weken het wel prettig. “Nu mag het wel weer over zijn. Maar ja, dat is niet zo, waarschijnlijk s wordt hij nog wel verlengd…”. “Ik ervaar het als rustig, het is niet anders. Maar ik zie er wel tegenop om straks alles weer in te moeten halen!”, laat Alie weten. Nanda ervaart minder stress dan tijdens de vorige lockdown: “Ik weet nu wat de lockdown betekent – voordien was ik ermee overvallen.”
‘Ik voel me nu zo nutteloos’
Er zijn echter ook pedicures die nu depressieve gevoelens ervaren: “Ik ben wel wat depressief, want mijn klanten waren ook mijn sociale contacten. Ik mis het werk en de gezelligheid erg”, bekent Jose. “Ik houd mij bezig door in huis klusjes te doen, maar ik verveel me nu al en voel me zo nutteloos!”, vertelt een pedicure die anoniem wil blijven. En Milly schrijft: “Er komt niets uit mijn handen.” “Het is hard als je de afgelopen 5 jaar keihard gewerkt hebt om een praktijk op te bouwen om dit afgebroken te zien worden door 2 lockdowns. Sommige dagen is er echt wel een flinke dip”, aldus Ank. Opmerkingen als ‘frustrerend’, ‘boos’, ‘heel zwaar’ komen regelmatig naar voren in de reacties van de deelnemende pedicures.
Ook Arletta valt het zwaar: “Hij ligt me zwaarder op de maag. Ik begrijp waarom hiervoor gekozen is, maar we willen allemaal wel aan het werk blijven. Deze keer ervaar ik meer druk en stress. Mede omdat ik weet hoe lastig het was de eerste keer en er nu vanuit de overheid toch anders beoordeeld wordt. De compensatie van de eerste lockdown was prettig omdat ik daar een deel van mijn vaste laste heb kunnen betalen. Die compensatie is er nu niet en dan is het echt heel goed opletten hoe je het financieel doet.”
‘Het is mentaal erg pittig’
En ook zoiets als het weer speelt een rol in de beleving. “Ik heb het er geestelijk zwaar mee. Het scheelt ook denk ik dat ’t weer heel anders is dan bij de 1ste. Kan er dit keer niet goed tegen. Corona-moe… Maar ja wie niet”, licht Ingrid toe. Ingrid laat weten: “Het is mentaal erg pittig. Mijn lijf sputtert aardig tegen. Veel pijnklachten en geen beweging niet in werk en niet in sport. En klein sociaal wereldje.”
Corine komt er door haar andere baan in de zorg niet aan toe om lang na te denken over de gevolgen voor haar pedicurepraktijk: “Ik heb het erg druk in het ziekenhuis met COVID-patiënten.”
Vergelijk tussen beide lockdowns
Als we specifiek vragen naar een vergelijk tussen de beleving tijdens de 1e lockdown en de beleving tijdens de tweede lockdown dan zagen 13 pedicures zowel de eerste keer als ook nu geen positieve kanten aan de lockdown. Een pedicure die anoniem wil blijven, schrijft: “Tijdens de 1e lockdown heb ik van opgebouwde reserves kunnen leven. Die zijn niet voldoende aangevuld, waardoor het nu niet lukt.” “Bij de 1e lockdown brak een familielid haar heup en hadden we veel zorg door complexiteit mantelzorg. Bij de 2e lockdown verliezen wij een familielid waarvoor wij mentor waren. Door direct contact met deze persoon zitten we nu in verplichte lockdown, waardoor ik mijn praktijk helemaal moest sluiten”, vertelt Jolanda.
‘De 1e keer was een hoop onduidelijk rondom Corona. Nu weet je meer’
3 pedicures zien nu wel positieve kanten, terwijl ze die de eerste keer niet zagen. Rianne: “De 1e keer was een hoop onduidelijk rondom Corona. Ik vond het eng. Nu weet je meer. Ik weet nu als medisch pedicure wat ik wel en niet mag.” En ook Nanda schrijft: “Ik was de 1e keer compleet overvallen met de lockdown en de corona, wat denk ik velen zo hebben ervaren.”
Een ander deel (32) zag de eerste keer wel nog positieve kanten en nu niet meer. “Je hebt geen vooruitzicht. Ook nu de inkomsten helemaal weg vallen. Kan ik straks de rekeningen wel betalen en kunnen we wel op vakantie. Hoe moet het verder? En een andere tijdelijke werkgever zit niet te wachten op iemand die maar 2 weken of misschien 4 weken kan helpen”, aldus Corine. Francoise schrijft: “1e keer dacht ik “de mens wordt wakker en er gaat vanalles veranderen. Nu ben ik wakker… Er verandert niet veel.” En Irma is teleurgesteld in de mensen: “De eerste keer was het wij – gevoel veel sterker aanwezig. Samen komen we er wel. Nu leeft steeds meer het ik-gevoel.”
En een anonieme pedicure schrijft: “Ik zie nu minder positieve kanten ook, omdat er al gezegd wordt dat er een verlenging komt.” Tineke: “Ik ervaar deze keer als vervelender dan de eerste keer. Ik krijg nu met veel meer cliënten te maken die corona hebben, hadden of zijn overleden.”
‘We komen erdoorheen met zijn allen’
Het merendeel van de deelnemers zag de eerste keer positieve kanten en ook nu weer (44). Esther: “Positief blijven en genieten van de kleine dingen helpt je een groot deel van de dag door.” Egbert schrijft: “Er zijn altijd positieve en negatieve aspecten aan zulke maatregelen. Meer aandacht voor andere dingen in het leven en voor je hobby’s. Negatieve kant is dat je zonder inkomsten zit, dit terwijl alles wel gewoon doorbetaald moet worden.” “Ik probeer het nu maar als een soort vakantie te zien. De vraag ‘wie ben ik zonder werk’ is actueel. Soms is dat geworstel, maar meestal overheerst het gevoel dat ik ook nu goed genoeg ben”, filosofeert Esther. Tineke: “We komen erdoorheen met zijn allen. Nu nog positiever. Er is een VACCIN.”
