Onderzoekers van de Universiteit van Newcastle in Australië hebben de inter- en intra-beoordelaarsbetrouwbaarheid onderzocht van verschillende testen om de protectieve sensibiliteit en de vibratieperceptie vast te stellen bij mensen met Diabetes Mellitus type-II.
Diverse methoden getest
In het onderzoek werden verschillende methoden getest. De protectieve sensibiliteit werd getest met een 10-grams monofilament op 4 en 10 locaties. De vibratieperceptie werd alleen getest op de rechter hallux. Hiervoor werd gewerkt met:
– een Neurothesiometer
– een instelbare 64Hz-stemvork (graduated tuning fork) en
– met een reguliere 128-Hz stemvork.
De metingen werden uitgevoerd door 3 podotherapeuten met wisselende mate van ervaring.
Metingen
50 deelnemers namen deel aan de eerste metingen met het monofilament en de neurothesiometer en 44 kwamen er terug voor de hertest. Er waren 24 deelnemers voor de metingen met de stemvorken en zij kwamen allemaal terug voor de hertest. De inter-beoordelaarsbetrouwbaarheid van alle testen werd als acceptabel beschouwd door de auteurs waarbij de waarden varieerden.
Resultaat
De monofilamenten waren betrouwbaarder bij de 10-locatie test dan bij de 4-locatie test. De Neurothesiometer bleek het meest betrouwbaar voor het bepalen van vibratie perceptie, waarbij de instelbare stemvork iets betrouwbaarder bleek dan de reguliere stemvork. Het effect van ervaring van de podotherapeut op de betrouwbaarheid van de test was marginaal. De auteurs raden aan om meerdere verschillende testen te gebruiken om de betrouwbaarheid verder te verhogen.
