We krijgen er vroeg of laat zowat allemaal mee te maken: beroepsgerelateerde houdingsklachten. Vastzittende duimen, polsen en/of vingers, krakende en slijtende gewrichten, pijnlijke spieren, schouderklachten… Ai, oei en au!

Hoe mooi ons beroep ook is, het jarenlange zittende werk en al die repeterende bewegingen eisen vroeger of later hun tol. Het probleem is dat we dat veelal pas rijkelijk laat in de gaten krijgen. Als je net een pedicurepraktijk hebt, ben je immers met andere zaken bezig. Barstensvol enthousiasme doe je je stinkende best om een bedrijf op te bouwen. De zorg voor je eigen lijf staat onbewust ergens achteraan de aandachts-rij. Een pijntje hier of daar valt nauwelijks op. De dokter, fysiotherapeut, mensendiecktherapeut of ander peut wordt doorgaans pas ingeschakeld als de klachten je gaan belemmeren. Soms is er dan zelfs al sprake van een chronisch probleem waar je nog maar moeilijk of helemaal niet meer vanaf kunt komen.

Niet voor niets beëindigen veel pedicures vroegtijdig hun praktijk. Hoeveel van ons houden dit vak zonder fysieke klachten tot hun 67e vol? Want die lichamelijke problemen kunnen zelfs zo ernstig worden, dat ze het op den duur onmogelijk maken om je beroep nog uit te oefenen. Het zal je maar overkomen als kostwinner. Of zonder arbeidsongeschiktheidsverzekering omdat de premie onbetaalbaar was. Daar zit je dan, alhoewel dat helemaal niet goed voor je is. Schets ik nu een doemscenario? Ik vrees van niet.

Hoe redden we ons vege lijf en stramme ledenmaten? In je vrije tijd ter compensatie voldoende bewegen en sporten, ja. Maar da’s makkelijker gezegd dan gedaan als je ’s avonds na je drukke werkdag op apegapen ligt. Toch kun je zo ongemerkt in een vicieuze cirkel belanden. Of erger, in een neerwaartse spiraal.

Ook met een goede werkhouding kun je de nodige fysieke klachten voorkomen. Er zijn tegenwoordig veel behandel- en werkstoelen waarmee je een verantwoorde, ergonomische omgeving kunt creëren. Maar dan nog gaat het aannemen van een gezonde werkhouding heus niet zomaar vanzelf. Wie let er op ons en kijkt hoe we erbij zitten? Wie onderzoekt de werkomstandigheden van de ambulante pedicures?

Een juiste werkhouding moet je 2e natuur worden. Als dit er vanaf het prille begin bij leerling-pedicures wordt ingestampt, dan maken ze de meeste kans om de eindstreep van hun werkbare leven gezond en wel te halen. Verplicht onderwijs over houding en beweging door een mensendiecktherapeute tijdens de basisopleiding in combinatie met latere opfriscursussen lijkt me daarom een puik idee. Recht je rug, zet je schouders eronder, knip in je vingers en krijg die goeie houding onder de knie. Duimpje omhoog!”