De pedicurepraktijk van mijn Limburgse vriendin Isabelle liep afgelopen juli dikke kans op overstroming door de gigantisch hoge stand van de Maas. Zij vertelt: ‘Op vrijdag 16 juli werd duidelijk dat we mogelijk geen droge voeten zouden houden in ons woongebied. Het werd de hoogste tijd voor actie, zowel in ons woonhuis als in de daarnaast gelegen praktijkruimte. Mijn man en ik hebben in ’93 en ’95 ook water in huis gehad, dus we wisten hoe we onze huisraad zoveel mogelijk in veiligheid konden brengen. Echter, destijds was ik nog geen pedicure. De bedreiging van mijn praktijkruimte voelde als andere koek. Tja, achteraf gezien was het destijds toch nog niet zo’n slecht idee: een praktijkruimte op de eerste etage.

We hebben de behandelstoel opgekrikt en op acht inderhaast gekochte bierkratjes gezet. Die stoel is gloednieuw, ik moest er niet aan denken dat de motoren het door het water zouden begeven. We haalden de deuren uit de sponning, want eenmaal doordrongen met water trekken ze krom. Die deuren legden we op schragen met daarop het werkmeubel en de taboeret. Mijn freesmotor, laptop, instrumenten en materialen verhuisden we ijlings naar de eerste etage. Op dringend aanraden van de gemeente zijn we diezelfde avond vertrokken. Het voelde raar om onze woonstee en mijn praktijkruimte achter te laten. Twee dagen bivakkeerden we bij lieve vrienden. Daarna mochten we huiswaarts keren. Hoera, alles was droog gebleven, dankzij de vele maatregelen die de laatste jaren langs moeder Maas zijn uitgevoerd! Mijn praktijk kon weer open.’

Isabelle’s ervaring geeft stof tot nadenken. Iedereen was de laatste overstroming van de Maas in 1995 zo’n beetje vergeten. Nu is die mogelijke dreiging ineens weer actueel geworden. Kunnen we dit soort extreme weersomstandigheden vaker verwachten? Wat zijn de gevolgen van de klimaatverandering? Waar en wanneer vallen er opnieuw zulke gigantische hoosbuien? Hoe kwetsbaar zijn we als ondernemer? Diverse natuurverschijnselen en de gevolgen daarvan kunnen je bedrijf plotseling op haar grondvesten doen schudden. Je moet daar niet van wakkerliggen, maar een calamiteitenplan opstellen en je zo goed mogelijk verzekeren kan geen kwaad.

Uiteindelijk is Isabelle een ramp bespaard gebleven. Maar hoe is het gesteld met onze collega’s in de getroffen gebieden in Zuid-Limburg, Duitsland en België? Het kan niet anders dan dat daar gedupeerde pedicures gevestigd zijn. Bij hoeveel collega’s heeft het water misschien wel zowat letterlijk aan de lippen gestaan? Modder in je praktijk, van alles kapot en onbruikbaar. Of nog erger: je complete bedrijf weggespoeld. Je kunt voorlopig geen cliënten ontvangen, dus geen inkomsten. Onvoorstelbaar. Ik wens hen alle sterkte toe.