In 2016 slaagde ik voor mijn sportpedicurediploma. Zelf sport ik al sinds mensenheugenis, dus de studie was me op mijn lijf geschreven. Vol ambitie droomde ik van rugbyteams en balletgezelschappen die wekelijks reikhalzend naar mijn komst zouden uitkijken. Maar afgezien van een aantal amateursporters met ingroeiende nagels bleef het op sportkwalenvlak erg rustig in mijn praktijk.
Iris is ambulant medisch pedicure oncologie & sportpedicure en werkt daarnaast 1 dag in de week in een praktijk. Zij neemt ons mee in haar belevingen in de pedicurewereld, soms met een kwinkslag, soms met een kritische blik.
Een tijdje geleden ontving ik van Provoet de uitnodiging voor een enquête waarin ik moest uitleggen wat het specialisme sportpedicure zo bijzonder maakte. Reden bleek de tegenvallende interesse op het gebied van deze opleiding. Tijdens het invullen van de enquête voelde ik mij lichtelijk gegeneerd omdat ik moest zoeken naar gerichte ervaringsargumenten. Zoveel spannends had ik op sportblessuregebied tot dusver niet meegemaakt. Tot deze week, want ik was vrij.
Een normaal mens rust uit in een vrije week, maar ik niet. Eerst twee dagen snoeien in de tuin tot de kliko’s vol zaten. Daarna kregen de keukenkastjes en koelkast een grote beurt. Naast de wekelijkse schoonmaakklussen zoals wc en badkamer ook maar eens ramenlappen. Om de conditie op peil te houden tussendoor drie keer naar de sportschool plus twee inhaallessen van de keramiekcursus. Als dat geen topsport is!
‘Vol ambitie droomde ik van rugbyteams die ik elke week bezocht’
Al deze activiteiten hebben er nu voor gezorgd dat mijn rechterduim bij elke beweging pijnlijk is. Niks handbal of judo, gewoon huishoudelijk werk. De diverse kleuren elastische en witte sporttape, die ik destijds had aangeschaft, lagen tot nu toe te stof te vangen in een doos. Blij met mijn sportpedicureattributen besloot ik mijn duim in te tapen. Het tapen zelf was ik gelukkig nog niet verleerd.
Met een ingetapete duim typ ik nu dit stukje en ik moet zeggen: met de sporttape voelt mijn duim al veel prettiger aan. Nu alleen nog even bedenken welke blessure ik hieraan zal geven als iemand ernaar vraagt. Wat dachten jullie van vakantieblessure of nog fraaier domestic injury?
Om nog even terug te komen op de enquête van ProVoet: het specialisme Sportpedicure heeft wel degelijk een toegevoegde waarde.
Iris is ambulant medisch pedicure oncologie & sportpedicure en werkt daarnaast 1 dag in de week in een praktijk. Zij neemt ons mee in haar belevingen in de pedicurewereld, soms met een kwinkslag, soms met een kritische blik.
