Onlangs volgde ik een webinar in ons vakgebied. En wederom werd 'onze grens' besproken. Het aangeven en bepalen van je grenzen, dit moet jullie bekend in de oren klinken. Waar ligt onze grens?
Verbazingwekkend genoeg wordt er steeds weer verkondigd dat wij die zelf bepalen. We vragen toestemming aan een huisarts of specialist en gaan met die banaan. Als je durft, dan kan het. Voor je het weet doe je het werk van de huisarts, dermatoloog én wondverpleegkundige. Heb je pech, dan mag je de rol van psycholoog ook nog op je nemen en een klein beetje thuiszorg verlenen zijn we ook niet vies van. Is dit allemaal wel terecht, moeten wij dit echt willen? En zorgt het onderscheid dat je hierdoor krijgt niet voor verder uiteenlopende kwalificaties en verwachtingen die men van ons heeft?
‘Laten we doen waarvoor we zijn opgeleid’
Voor mij is het duidelijk. We hebben ons te houden aan onze beroepscode, het bedrijfshandboek en de richtlijnen zoals ons gegeven. Ze zijn er om ons te beschermen en elke wildwestcowboy die hiervan afwijkt, maakt het alleen maar moeilijker voor zichzelf en de rest. ‘Ik vind mijzelf kundig genoeg’ en ‘weet wat ik doe’, zijn geen argumenten bij aansprakelijkheid, immers die verantwoordelijkheid hoort niet bij ons, je bent op dat moment in hoedanigheid van pedicure. Hoe bepaalt een huisarts aan de hand van een telefoontje dat wij iets aankunnen? Op basis van onze opleiding? Nee, want die is immers niet gegeven voor deze dienst die je op het punt staat te verlenen. Het hoort er ook niet bij. Immers, zou je toestemming nodig hebben van de huisarts als het bij je takenpakket hoorde? Is het nodig ‘je in te dekken’ als je iets doet wat hoort bij ons als pedicure?
Never, en dat is waar de grens ligt, precies daar. Even voor de duidelijkheid, ik heb het niet over het collegiaal overleg dat je kan hebben en noodzakelijk is voor het uitvoeren van taken die wel bij jouw pakket horen. Dit gaat over taken die echt niet op ons bordje horen. De grens ligt dus niet waar je hem zelf wilt plaatsen of tot wat jij aandurft, maar daar wij voor opgeleid zijn. En dat bedoel ik ook andersom, durf je niet te snijden (ja, dit komt voor), maar ben je wel gediplomeerd pedicure? Doe er dan alles aan om je deze vaardigheid eigen te maken, dit hoort bij je vak. Laten we met zijn allen doen waar we voor opgeleid zijn, men leert dan wat ze aan ons hebben wat zorgt voor een duidelijke en zekere positie in de zorg. Overschrijd de ons gegeven grenzen niet, ze zijn er om ons en onze cliënten te beschermen en onze professionaliteit naar buiten toe te tonen en dat is het grote goed waar wij allen wel bij varen.
Selena Doeswijk – van Es werkte na haar rechtenstudie jarenlang in de financieel juridische sector. Inmiddels is ze al weer een aantal jaar medisch pedicure met haar eigen praktijk en voormalig docent aan een pedicureopleiding. Selena schijnt in deze column haar licht op ondernemerszaken.
