De afgelopen periode vond ik maar een lastige tijd. De media zweept alles een beetje extra op en iedereen is gelijk down. Gedoe in Den Haag over een nieuw te vormen kabinet en gezeur over vertrouwen terugwinnen. Uiteraard is vertrouwen heel belangrijk om te kunnen samenwerken, maar alle nieuwsbronnen blijven er maar over bezig. Begrijp me goed, ik ben geen fan van onze demissionair premier, maar die coronacrisis moet wel tot een goed einde komen en we zijn er nog lang niet. Dus maar zitten kissebissen over wie wat heeft gedaan of niet, helpt daar niet bij. Heel vreemd vind ik het om te lezen dat er in deze tijd weer meer miljardairs zijn bijgekomen. Hoe kan dat nu? Zijn dat de topmensen van grote bedrijven die flinke bonussen hebben gehad? Of ligt dat toch anders?

Uiteraard zijn er bedrijven die belachelijk veel omzet hebben gedraaid, maar een grote meerderheid binnen het midden- en kleinbedrijf heeft het echt zwaar en zal toch heus geholpen moeten worden. Net als de ziekenhuizen, de cultuursector en het onderwijs. En wat dachten we van de grote overheidsschuld die nu is ontstaan. Hoe gaan we dat allemaal weer goed krijgen? Wat doen we met de onderwijsachterstand, de operaties en normale zorg die opgeschoven is? En hoe gaan we de overheidsfinanciën weer beter krijgen? Dus al dat gepraat over bijzaken is nu niet relevant denk ik. Het is nu zaak om aan te pakken, herstelplannen moeten worden gemaakt. Het zou leuk zijn als die bedrijven met zo’n belachelijk hoge winst en die miljardairs wat afstaan aan de ondernemingen en sectoren die het nu zo slecht hebben.

Op het moment dat ik deze column schrijf is er nog een lockdown waarin we afspraken moeten maken om te shoppen. Nou, naar mijn idee werkt dat niet echt omzetbevorderend. Ik zie steeds wel personeel lopen in de winkels, maar klanten erg weinig. Ik moet zeggen dat ik ook niet graag zo ga winkelen. Een keer ben ik naar het tuincentrum geweest, nou je hebt dan een half uur de tijd! Voor de zekerheid had ik thuis een lijstje gemaakt met plantennamen. Dus daar kon ik direct naartoe rennen en pakken, maar de andere mogelijkheden heb ik niet gezien. Geen tijd voor gehad. Zo’n tuincentrum is erg groot, dus erdoorheen lopen kost sowieso al veel tijd. Wel was ik binnen een half uur weer netjes bij de kassa.

Gelukkig zijn wij als pedicures al gewend om op afspraak te werken, maar de extra tijd die je moet nemen om tussentijds schoon te maken kost ook geld. Evenals de extra middelen en beschermingsmaterialen die je hebt moeten aanschaffen. Veel cliënten zullen het niet fijn vinden als je tarief hierdoor omhoog gaat, maar het zal toch moeten wil je een belegde boterham kunnen verdienen. Ik hoop dat we de rest van dit jaar steeds meer ‘gewoon’ kunnen gaan leven en dat jullie omzet ook weer naar ‘normaal’ gaat. In elk geval blijft er voor pedicures en medisch pedicures werk genoeg.