Zoals ik eerder heb geschreven zal ik, ondanks dat ik uit het KRP ben en geen punten meer nodig heb, toch congressen en lezingen blijven volgen. September was een drukke en leerzame maand daarvoor. Ook al heb ik 40 jaar ervaring als pedicure en bedrijfseigenaar, ik kan altijd iets leren van anderen. Het organiseren van een congres in deze crisistijd is heel lastig. Ik heb een congres online gevolgd over een aantal casusverhalen. Heel interessant en heel moedig om op zo’n manier een congres neer te zetten. Je staat daar als spreker een lezing te geven voor een camera, zonder publiek en zonder reacties dus uit de zaal. Die reacties zijn heel belangrijk, bijvoorbeeld een keer lachen of uitroepen van verwondering of afkeer door een live publiek geven je het gevoel dat je contact hebt. Moeilijk dus zo’n congres, want hoe houd je het boeiend? Je kon als deelnemer wel via de chat een vraag insturen die dan aan het eind van de lezing aan de spreker werd gesteld. Ik, als deelnemer, vond het een hele kluif om een hele dag naar een scherm te kijken. Er gebeurt niets. Ja, er wordt met behulp van PowerPoint een verhaal verteld, maar je kunt niet even je buurvrouw aankijken en zachtjes vragen ‘Heb jij dat weleens meegemaakt?’ ofzo. Na 3 lezingen was mijn aandacht wel even op.

De ALV van ProVoet was eveneens online. Dat was maar een halve dag en dat was prima te volgen. Je kon je stem uitbrengen en alles verliep zoals op een normale ledenvergadering. Het nare was dat de uitslag van het stemmen steeds zo lang op zich liet wachten. Tenminste: wij hadden het al in beeld, maar het bestuur kreeg dat later door. Beide digitale acties hadden te kampen met storingen, helaas, waarbij we zo’n half uur tot 3 kwartier moesten wachten voor het weer verder kon gaan. Bij het digitale congres was de geluidskwaliteit vaak ook heel slecht, zodat je niet kon horen wat er gezegd werd, maar wel mee kon lezen op het scherm.

Verder heb ik ook nog een live congres gevolgd. Ook daarvoor moet nu veel meer werk verzet worden dan voorheen. Iedereen moet op 1,5 meter van elkaar zitten, dat was ook keurig geregeld. Bij binnenkomst en tussendoor moest je steeds de handen desinfecteren, dus overal stond desinfectans. Je kreeg zelfs een flesje handdesinfectans bij binnenkomst. Pauzes zijn natuurlijk lastig, maar per rij mochten deelnemers naar de pauzeruimte. De koffie of thee kon je zelf pakken en dan kon je zitten aan grote tafels op veilige afstand van elkaar. Bij de lunch waren 3 broodjes per persoon ingepakt en dat stond al klaar op tafel. De deelnemers hielden goed rekening met de afstand bij het naar binnen- en naar buitengaan. Er waren stands aanwezig en ook hier hielden standhouders en deelnemers goed rekening met de regels. Het was zeer rustig vergeleken met eerdere congressen. Veel investeringen in tijd, geld en energie en dat voor een kleinere groep deelnemers. We hopen maar dat deze crisis nu snel eindigt.”