Voor onszelf was het na de verbouwing een saaie tijd. We vallen beiden in de risicogroep dus bleven we veel thuis. Onze familie en vrienden werden met app, Zoom of mail op de hoogte gehouden van alles. Het ergste vonden wij dat we onze kinderen en kleinkinderen niet konden zien en knuffelen. Toen het warmer werd, konden we wel samen komen in de tuin bijvoorbeeld, keurig op anderhalve meter afstand. Maar het blijft raar. Onze zoon poetst zich een ongeluk als hij bij ons is. Hij wil zeker zijn dat alles schoon is wat hij heeft aangeraakt. Dus onze deurknoppen zijn nog nooit zo schoon geweest. De desinfectiegel staat op tafel en wordt best veel gebruikt. We waren met Hemelvaartsdag op visite geweest in de tuin bij onze dochter en haar gezin. De maandagavond erna ging om halftien de telefoon. Ik zag dat het mijn dochter was en ik zei enthousiast hoi…, maar ik hoorde niets. Opeens, zachtjes, zei mijn kleindochter, 6 jaar, ‘Met mij’. Dus ik zeg ‘Meisje, het is half 10, moet jij niet slapen?’ ‘Ja’, zegt ze, ‘maar ik maak me zorgen over jullie en kan niet slapen’. Wat bleek: ze dacht dat ik haar met mijn hand had aangeraakt en nu ziek zou worden door haar!! Dus ik heb met haar gepraat en proberen gerust te stellen. Daarna ging ze gelukkig slapen.
“Onze deurknoppen zijn nog nooit zo schoon geweest”