Het is zover: vandaag lees je mijn laatste column in Podopost. Na vele jaren heb ik besloten om er toch mee te stoppen. Nu ik niet meer een eigen praktijk heb en mijn leven toch anders is geworden, is de inspiratie voor leuke onderwerpen soms ver te zoeken.
Ik heb het gevoel dat ik niet meer actueel ben omdat ik alleen vanuit mijn praktijk uit het verleden (nou ja 2019) kan schrijven. Hoewel ik aan de zijlijn nog heel actief ben voor de branche, zijn dat niet altijd onderwerpen waar iedere pedicure op zit te wachten. En zeg nu zelf, de laatste twee jaar zijn jullie met zijn allen door een supermoeilijke tijd gegaan met jullie praktijken, lockdown na lockdown. Ik heb dat uiteraard niet zo meegemaakt zoals jullie dat moesten ondergaan. Ik kan wel invoelen hoe moeilijk dat is geweest, maar op mijn verhaal vanaf de zijlijn zitten jullie echt niet te wachten.
In mijn 40-jarige carrière als pedicure heb ik heel veel ontwikkelingen meegemaakt in onze branche. Neem nu de manier van werken. Hygiëne had toen ik startte een heel andere status. Ik leerde werken zonder handschoenen en zonder plastic schort. Een watje alcohol over de instrumenten halen was voldoende voordat je de volgende cliënt ontving. Alle behandelingen moest je ook handmatig kunnen uitvoeren. Dus na het knippen, handmatig de nagels vijlen, na het snijden van eelt of een likdoorn met een eeltvijl het eelt afwerken et cetera. Er waren in de klas wel 2 motoren, maar ook 20 leerlingen. Dus binnen de 3 uur lestijd kreeg je niet zo veel kans om te oefenen met een motor. Wel kregen we andere dingen aangeleerd in de praktijkles die nu niet meer toegepast worden. Zoals het maken van een gipsafdruk. Samen met een blauwdruk kon je die dan inleveren bij de groothandel, waar toen ook zolen op maat werden gemaakt.
‘Bijzonder dat ons vak in 40 jaar tijd zoveel beter werd’
De theorie daarentegen was bij ons veel pittiger dan nu. Wij moesten echt alles in het Latijn leren en kunnen vertellen, want we kregen naast een schriftelijk ook een mondeling examen. Wat het vak nu vraagt van een pedicure is veel duidelijker, eenduidiger en beter geregeld in een branchekwalificatiedossier (BKD). Zo leert iedere pedicure en medisch pedicure nu, als het goed is, hetzelfde. Ook wordt meer naar buiten getreden. Onze branche is groot geworden. Van heel veel kleine verenigingen gefuseerd naar een grote organisatie. We zijn van een vak thuis op een zolderkamertje gegroeid naar een volwassen praktijk met goede bedrijfsvoering. Bijzonder toch dat ons beroep in 40 jaar tijd zoveel beter in kwaliteit is geworden. Wie had 40 jaar geleden kunnen bedenken dat er nu reclame wordt gemaakt op radio en televisie? Zo veel is ons vak gegroeid en ik ben er trots op en zal dat altijd blijven. Uiteraard zal ik velen van jullie nog tegenkomen bij congressen, ledenvergaderingen en symposia, maar vanaf hier wens ik jullie alle goeds toe en ook zo’n fantastische groei in jullie carrière als ik heb mogen meemaken. Zorg ervoor dat de pedicure en medisch pedicure nooit meer naar de achtergrond verdwijnen.
