Bij het verschijnen van de vorige Podopost hoopten we dat de pedicurepraktijken op 9 februari weer open konden gaan. Helaas werd toen de lockdown verlengd. Als zondag 21 februari wordt aangekondigd dat de kappers vanaf 2 maart aan de slag kunnen, kan het niet anders zijn dat de pedicurepraktijken ook weer open mogen.
Bij het verschijnen van de vorige Podopost hoopten we dat de pedicurepraktijken op 9 februari weer open konden gaan. Helaas werd toen de lockdown verlengd. Als zondag 21 februari wordt aangekondigd dat de kappers vanaf 2 maart aan de slag kunnen, kan het niet anders zijn dat de pedicurepraktijken ook weer open mogen. Maar als dan ineens blijkt dat de overheid op haar website een aanscherping heeft gedaan van de medisch noodzakelijke voetzorg die pedicures mogen leveren, slaat de twijfel even toe. Daar staat namelijk dat pedicures alleen die medisch noodzakelijke voetzorg mogen leveren die valt onder de Zorgverzekeringswet of Wet langdurige zorg. Dus wacht ik op dat moment maar even met het afronden van mijn voorwoord. Gelukkig komt in de persconferentie van 23 februari het verlossende woord. Ja, ook pedicurepraktijken mogen weer open. Daarmee hoop ik dat er een eind komt aan het leed dat aan twee kanten is geleden, enerzijds de kant van de pedicure als ondernemer en anderzijds de kant van de cliënt.
Pedicures zijn, net als veel andere ondernemers, zwaar getroffen door de maatregelen om besmetting met het virus te voorkomen. Mede doordat een groot deel van de pedicures niet in aanmerking komt voor een van de ondersteuningsmaatregelen van de overheid. En dat heeft geleid tot schrijnende situaties. Zo hebben meerdere pedicures het spaarpotje voor het pensioen nu al moeten aanspreken. Of jullie hebben geld moeten lenen bij familie en vrienden. En in het ergste geval hebben jullie de praktijk zelfs definitief moeten sluiten om niet dieper in de schulden te komen. Een verstandige, maar oh zo’n wrange en pijnlijke keuze. Voor deze groep komt het weer mogen openen van de praktijken veel te laat. Zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten. Het is nog steeds een oneigenlijke situatie dat de pedicure gelijkgeschakeld wordt met een contactberoep als dat van de kapper. Niks ten nadele van de kapper, overigens. Maar het wringt aan alle kanten. Er zijn voldoende voorbeelden hoe de pedicure kan voorkomen dat cliënten aanspraak moeten maken op de medische zorg van huisarts of specialist in het ziekenhuis. Wanneer dringt het bij de overheid nu eens door dat de pedicure ook werkzaamheden verricht die tot de zorg behoren?
Maureen Limpens, hoofdredacteur
m.limpens@bsl.nl
