Vermoeidheid is één van de meest voorkomende klachten bij kankerpatiënten. Veel patiënten blijven, ook lang na afronding van de behandeling, kampen met vermoeidheid. Uit promotieonderzoek van Fabiola Müller bij het Universitair Medisch Centrum Groningen blijkt dat negatieve gedachten van zowel de patiënt als de partner die vermoeidheid verergeren.

Müller onderzocht welke dagelijkse gedachten en gedragingen van zowel patiënten als hun partners invloed hebben op de vermoeidheid van de patiënt en op de relatie. Hiervoor liet zij 101 patiënten met darmkanker en hun partners dagelijks korte vragenlijsten invullen over hoe zij met vermoeidheid omgaan.

Uit haar onderzoek blijkt dat negatieve gedachten (‘Ik kan de vermoeidheid niet langer verdragen’) van zowel de patiënt als de partner de vermoeidheid verergeren. Negatieve gedachten van de partner leidden tot meer negatieve gesprekken over vermoeidheid, die vervolgens leidden tot meer vermoeidheid van de patiënt. Ook de manier waarop partners reageren op het gedrag van de patiënten blijkt van invloed te zijn op de vermoeidheidklachten van de patiënt, maar ook op diens relatietevredenheid. Wanneer de partner de patiënt aanraadt rust te nemen, leidde dit weliswaar tot meer relatietevredenheid van de patiënten, maar ook tot meer vermoeidheidsklachten. Het stimuleren van activiteiten door de partner had een positieve invloed op zowel de vermoeidheidsklachten als de relatie.

Volgens Müller is het van belang om vermoeidheid te zien als een symptoom waarmee beide partners samen te maken hebben. Ook is het belangrijk aandacht te besteden aan de kwaliteit van de relatie. “Behandelingen die vermoeidheid na kanker proberen te verminderen zouden zich moeten richten op zowel de patiënt als de partner en de manier waarop zij samen met vermoeidheid in het dagelijks leven omgaan”, zegt zij. “Een dergelijke behandeling kan paren steunen om op een positieve manier te denken, te praten en om te gaan met vermoeidheid in het dagelijks leven, waardoor de vermoeidheid kan afnemen en de relatie wordt versterkt.”

Bron: Universitair Medisch Centrum Groningen