Via twee studies onderzochten ze het gebruik van verhalen om het detectiegedrag van voetproblemen te stimuleren. Het eerste onderzoek was een steekproef met 193 mensen uit de algemene bevolking en het tweede onderzoek een steekproef met 129 mensen met diabetes type 1 of type 2. In beide onderzoeken werden de deelnemers gerandomiseerd om ofwel (a) een informatieblad te ontvangen dat in de eerste persoon was geschreven; (b) hetzelfde in niet-verhalende vorm; of (c) geen informatieblad.
Veranderingen in het wekelijkse detectiegedrag waren het resultaat van interesse. In beide onderzoeken werd een groter detectiegedrag waargenomen in de situatie met verhalende boodschap versus niet-verhalend en de niet-narratieve situatie versus de groep die geen informatie kreeg.
De bevindingen kunnen van invloed zijn bij het opstellen van gezondheidsboodschappen bij het geven van effectieve voetverzorgingseducatie aan mensen met en zonder diabetes. Het onderzoek suggereert hierbij dat verhalende informatiebladen effectiever kunnen zijn dan niet-verhalende informatiebladen.
